नमां युग

0
1282

नरोए फनूके हवाएं चली पे
ते जल चांदिया साहीं जो चानन बगै दा
धारैं फ्हीं प्रीत-चर्चे सनोचे
सुरैं कोई कुंजु-चैंचल कोई गाना लगै दा

तरदा फ्ही लब्भा फ्ही एह् चन्न नीले गासै
न्हेरै गलै तारें झलमल ऐ पाई
त्रेतु दे कण फुल्लैं गोदी च सुत्ते
फ्ही चढ़दी भ्यागा ने दित्ते जगाई

एह् मटमैली मित्ती च खब्बल बिलै दी
एह् छैलो चलै दी ऐ बल खाई गब्भै
शलैपा एह् ब्हारै खिड़ै दा चबक्खै
फ्ही खश्बोइयां गोझै पाई चलन सब्भै

आपूं-चें घास फ्ही मिलने दी पेई
फ्ही रिश्ते मुड़ी भाईचारे दे जागे
धरा-मां ने ऐसी जगाई एह् दुनिया
जे सारैं कदूरत दे बंधन त्यागे

धारें-मदानें फ्ही चादर पाई
शिखर पर्वतें दे घला दे न कल-कल
नदियैं फ्ही आया ऐ योवन नराला
जे सुक्के दे कंढे फ्ही न्हौंदे न छल-छल

फ्ही नाड़ुऐं धार दुद्धै बगाई
पींदियां नारां ओठैं छंबा लाई
जोवन एह् बेबस डोआठन लुआंघै
ते मन डाह्‌डियां देऐ प्रीतां जगाई

रुक्खें दे डाह्‌लें प हसदे न पत्तर
ते कोयलें रेहाऽ कन्नै कू-कू ऐ लाई
ब्हारें दा फ्ही आया दूरा संदेसा
धरती ने मांग अपनी फुल्लैं सजाई

पौन चला दी ऐ मस्ती भरोची
रुक्खें दे पत्तरैं रुणझुण ऐ लाई
चैह्‌कदे पैंछी भरा दे डोआरां
टुआकै बच्छु गल घंगरेल पाई

रिश्में दी झालर बिछी गेई सारै
नमीं झांत धरती पर बडलै ने पाई
नमीं ऊर्जा अंगैं-अंगैं भरोची
उमंगैं भरी धरतरी खिड़खड़ाई

मेरे हालियें ने फ्हिरी जोग जोड़ी
रंबा चलाया फ्ही खुंबें दी कुक्खै
लैह्-लैह् करी लैह्‌के खेतर चपासै
आसा दा साह् आया परती मनुक्खै

काल-कराल-महाकाल ने ऐ
माह्‌नू गी ऐ हर जुगै च डराया
कुदरत ने गुदड़ी चा गि’ल्लु ठोआले
फ्हिरी हौंसला अपने बैंसा च पाया

जुगांतर इतिहास आपा दर्‌हांदा
कुरस्ते चा कड्ढी नमीं बत्ता पांदा
भलोका ते नांसमझ माह्‌नू एह् आखर
कुदरत दे अग्गें र’वै सिर झुकांदा

धर्में, जमातें दा सब भेत भुल्ला
जागो हां जागो, नमां जुग ऐ आया
हद्दबंदियां टप्पी हांबा पसारी
धरा-पुत्तरें इक नमां जग बसाया ।

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here